Komary - informacje o szkodnikach
Komary, czyli komarowate to często spotykane szkodniki, szczególnie w okresach ciepłych. Występują one na całym globie w ponad 40 rodzajach dzieląc się na 3,5 tysiąca oddzielnych gatunków. Jest to szkodnik wyjątkowo uciążliwy, którego zapotrzebowanie na krew dostarcza nie tylko dyskomfortu ludziom, ale niesie dla nich bezpośrednie zagrożenie wieloma chorobami. Dorosłe komary posiadają aparat gębowy kłująco-ssący, który bez problemu jest w stanie przebić skórę lub nawet gruby materiał ubrania.
Komary - fizjologia
Samice komarów ssą krew zwierząt oraz innych owadów. Jest to spowodowane koniecznością odżywiania się krwią określonych gatunków dla rozwoju jaj komarów. Bez krwi proces wykluwania się jest niemożliwy, a gatunek tego latającego szkodnika nie może się rozwijać. Co ciekawe krew piją jedynie samice. Samce odżywiają się nektarem kwiatów. Samice są zwabiane dużym stężeniem dwutlenku węgla w wydychanym powietrzu, przez kwas mlekowy, różnorodne składniki potu oraz ciepło. Komary wykorzystują termodetekcję dla lokalizowania swoich „ofiar”. W efekcie z ludzkiej części populacji na ataki komarów są bardziej narażeniu młodzi mężczyźni, dzieci i owulujące kobiety. Samice komarów nakłuwają skórę lancetem zakończonym w haczyki. Po przecięciu skóry zostaje pod nią wstrzyknięta kropla śliny, która ma zapobiec krzepnięciu krwi. Komar odleci dopiero wtedy, gdy wypełni cały żołądek krwią ofiary. Wspomniana ślina ma w sobie substancję chemiczną, która podrażnia skórę oraz często wywołuje reakcje alergiczne, właśnie, dlatego miejsce po ukąszeniu najczęściej puchnie, czerwienieje oraz swędzi.
Komary – tryb życia
Larwy komarów rozwijają się w środowiskach wodnych. Dorosłe komary latają w okresie nocnym w dużych chmarach nad łąkami, w pobliżu jezior, stawów lub rzek. Czasem jaja komarów nie rozwiną się jeśli nie przejdą tak zwanego okresu wychłodzenia nie znajdując się jednocześnie w środowisku wilgotnym przez pewien czas. Jaja komarów składane są na wodzie, w bardzo ścisłym sąsiedztwie, dzięki temu woda nie może się do nich dostać. Położenie larw jest cechą charakterystyczną określonego gatunku.